آغوش تو گناه نيست

من در آغوش تو آرامش يافته ام

كه هيچ گناهي با آرامش مانوس نیست

آغوش تو گناه نيست

من در آغوش تو امنيت را احساس كرده ام

 كه در هيچ گناهي امنيت محسوس نیست

آغوش تو گناه نيست

من در آغوش تو تمام زيبايي را لمس كرده ام

كه در هيچ گناهي زيبايي ملموس نیست

پس امانم بده

كه تا ابد در دل اين زیبایی

آرامش يابم

گفــتی:


شایـد برگـــشتم..


هنوز زنـده ام!


به امـیــد هــمان “شاید” ..

چه فرقی دارد پُشت میله ها باشی
یا در خیابانهای شهر در حال قدم زدن
وقتی که آرزوهایت در حبس باشند.

که روژ، هه ل دبه بیرت ئه کم                          

وا دزانم تو هه تاویی                                      

داره یکی، یک جار به رزی                              

بو سه به ری من رواویی                                 

"اشکهایم" را "بی صدا " در اوج "سکوت" میریزم.. "

هق هق" برای کسیست که کسی را برای پاک کردن اشکهایش دارد..

از من خواست حلالش کنم

آنکه با بیرحمی تمام محبت هایم را حرام کرده بود

خوێندکارێک بووم تۆم خۆش دەویست
مامۆستاکەم هاتوو پرسی
کێ دەزانێ چ شتێ ،
بێ ئەوی دی ناژی
خوێندکارەکەی تەنیشتم هەستاو ووتی:
ماسی بێ ئاو
ئەوی تریان
مرۆڤ بێ هەتاو و ناونیشان
خوێندکارێکی تر لەو لاوە
مناڵ بەبێ نازی دایک و
هەنگیش بێ گوڵ
من حەپەسام هەرچەندم کرد
زمانم بۆ نەهاتە گۆ
چونکە من وام زانی بوو
ئەوەی بەبێ یەکدی ناژی، منم بێ تۆ؟

عاشقم..... 
اهل همین کوچه ی بن بست کـناری ، 
که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی ، 
تو کجـــــــــــــــــــــــ ـــــا ؟ 

کوچه کجـــــــــــــــــــــــ ا ؟ 
پنجره ی باز کجــــــــــــا ؟ 
من کجـــــــــــــــــــــــ ـــا ؟ 
عشق کجــــــــــــــــــــــا ؟ 
طاقتِ آغاز کجــــــــــــــا ؟ 
تو به لبخند و نگاهــــــی ، 
منِ دلداده به آهــــــــــی ، 
بنشستیم 
تو در قلب و 
منِ خسته به چاهـــــــــی...... 
گُنــــــــــــه از کیست ؟ 
از آن پنجره ی بــــــــــــــاز ؟ 
از آن لحظه ی آغـــــــــــــاز ؟ 
از آن چشمِ گنه کــــــــــــار ؟ 
از آن لحظه ی دیـــــــــــدار ؟ 
کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت ، 
همه بر دوش بگیرم 
جای آن یک شب مهتاب ، 
تو را تنگ در آغـــــــــــــــــــــوش بگیرم....

 

(امشب را با یه جرعه ی شراب تا فردا صبح مهمان کند تا از درد این خواب آشفته رها شوم

   اين که گفــتند " فرامــوش ات کنــم " را فراموش کرده ام! 

    خيــالت تخت...

    تــو تا ابد...

    مــاندگارترين " حضــور  " روزگار مني!

    و من عــجيب؛

    به آغــوش امن تو از آن ســوي فاصــله ها خــو گرفته ام!!

مـــــــــــــــــــرا کـــشت غـــصــه

وقــــتی دیــــــــــــدم

دســــت بــــه  سیــنه ایـــستــاده ای!!!

ومــن  تــمــامِ راه را بــرای رســیدن بـــه آغــــوشت

پــــــــــــــــــایِ بــــرهـــنــــه

دویـــــــــــــــــــــــــده ام

اگر دوستم داری

تمام و کمال دوستم بدار

نه زیرخطی از سایه روشن ...

 اگر دوستم داری

سیاه و سفیدم را دوستم بدار

و خاکستری و سبز و طلایی

و درهم ...

روز دوستم بدار

شب دوستم بدار

 و در بامداد با پنجره‌ای باز !

 اگر دوستم داری، مرا تکه تکه نکن ...

 تمام و کمال دوستم بدار ...

 یا اصلا دوستم ندار ...!!!

میشنوى؟؟

دیگرصداى نفسم نمى اید،به دار كشیده مرابغض نبودنت...

پیچک بودم

  وحشی می پیچیدم به پروپایت …

   تاحتی نتوانی آنی بی من بودن

 را زندگی کنی

وێرانه‌ نه‌ ئه‌وه‌یه‌ که‌ جه‌مشید به‌نای کرد

وێرانه‌ نه‌ ئه‌وه‌یه‌ که‌ فه‌رهاد رووخاندی

وێرانه‌ دڵی ئێمه‌یه‌ که‌ به‌ هه‌ر ڕوانینی یار

سه‌د بار سازرا و باری دیکه‌ش ‌رووخا

منداڵ بووم وام ده‌زانی که‌ زۆرتر له‌ ده‌ ژماره‌یه‌ک نیه‌

ئێستا نازانم کام ژماره‌ له‌ هه‌موویان زۆرتره‌

خۆشتم ده‌وێ به ‌ئه‌ندازه‌ی ده‌ ژماره‌که‌ی منداڵیم